Laatst bijgewerkt op 1 april 2024
Wie zijn de meest gelezen Italiaanse schrijvers in Italië en in het buitenland? We hebben de lijst met de meest beroemde en bekende Italiaanse auteurs gemaakt.
Onze sectie over Italiaanse boeken kan niet compleet zijn zonder een pagina gewijd aan schrijvers en schrijfsters. Deze lijst wordt bijgewerkt met informatie over het leven en de geschiedenis van de bekendste Italiaanse auteurs.
Niccolò Ammaniti is een Italiaanse schrijver en regisseur, geboren op 25 september 1966 in Rome.
Hij is de auteur van romans en korte verhalen vertaald in meer dan 40 landen.
Zijn eerste roman was Branchie, gepubliceerd in 1994. Daarna volgden Fango (1996) en Ik haal je op, ik neem je mee (Ti prendo e ti porto via, 1999).
Ammaniti werd in 2001 beroemd in Italië met de publicatie van zijn roman Ik ben niet bang (Io non ho paura de Italiaanse titel), in Nederland uitgegeven door Lebowski.
De bekendheid van de auteur nam in 2003 toe met de release van de gelijknamige film, geregisseerd door Gabriele Salvatores.
In 2007 publiceerde Ammaniti nog een roman die internationaal bekend werd en de Premio Strega in Italië won, Zo God het wil (Come Dio comanda), in Italië uitgegeven door uitgeverij Mondadori en in Nederland door Overamstel Uitgevers.
Het jaar daarop wordt er een film gemaakt van het boek, opnieuw opgenomen door Salvatores.
Andere boeken van Ammaniti zijn Laat het feest beginnen! (Che la festa cominci, 2009), Ik en jij (Io e te, 2010), Een delicaat moment (Il momento è delicato, 2012) en Anna (2015).
Paolo Cognetti werd in 1978 in Milaan geboren en is een van de meest succesvolle Italiaanse schrijvers van de afgelopen jaren.
Cognetti's verhaal is bijzonder, het is erg interessant en is verbonden met de bergen.
In zijn boeken schrijft hij over actuele onderwerpen: het langzame leven in de bergen, het milieu, de kritiek op het individualisme en het consumentisme.
Cognetti zegt: In de bergen besef je hoe je met heel weinig kunt leven. Hoe onze behoeften essentieel zijn: een beetje eten, een warme slaapplaats en weinig anders. De exploitatie van de planeet is gebaseerd op het overbodige, dat we denken nodig te hebben (onze vertaling).
Om zijn boeken te schrijven, bracht Cognetti lange perioden door in zijn hut in Estoul, in de Italiaanse regio Valle d'Aosta. Van daaruit heeft het meer dan een miljoen lezers over de hele wereld kunnen bereiken. In 2017 won hij de Strega Award met de roman De acht bergen (Le otto montagne), vertaald in 40 talen.
Naast "De acht bergen" schreef hij De buitenjongen (2013), Zonder de top te bereiken (2018) en het nieuwe Het geluk van de wolf. In 2021 produceerde hij een documentaire film: "Sogni di Grande Nord".
Paolo Giordano werd in 1982 in Turijn geboren. Hij heeft een graad in natuurkunde aan de Universiteit van Turijn en een Ph.D. in de theoretische natuurkunde.
Paolo Giordano staat in Italië en in het buitenland bekend om een zeer beroemde roman, waardoor hij met slechts 26 jaar de jongste winnaar van prestigieuze Strega Prijs was.
De roman is De eenzaamheid van de priemgetallen (La solitudine dei numeri primi), gepubliceerd in Italië door Mondadori in 2008. In Nederland werd het boek uitgegeven door Cargo.
De eenzaamheid van de priemgetallen was in 2008 het best verkochte boek in Italië: er werden meer dan een miljoen exemplaren gekocht.
Zoals de auteur zei, is het boek "stimulerend en verontrustend, wat ons doet nadenken over het onbehagen onder jongeren. Jongens worden vertegenwoordigd door priemgetallen, nauw verenigd maar toch verdeeld".
Net als Paolo Giordano komen de hoofdpersonen van de roman uit rijke families, die hen een comfortabel leven garanderen, maar hen in hun eenzaamheid achterlaten.
Er is ook een film gemaakt van de roman, uitgebracht in 2010.
Andere boeken van Paolo Giordano zijn Het menselijk lichaam (Il corpo umano), gepubliceerd in 2012, en De hemel verslinden (Divorare il Cielo, 2018).
Een curiositeit
Op de omslag van De eenzaamheid van priemgetallen staat het zelfportret van een twintigjarige Nederlandse vrouw genaamd Mirjan, gepubliceerd op deviantART in oktober 2007. De afbeelding is inmiddels verwijderd.
Ilaria Tuti werd in 1976 geboren in Gemona del Friuli. Ze heeft een diploma economie, is gepassioneerd door schilderen en in haar vrije tijd werkte ze als illustrator voor een kleine uitgeverij.
Zijn eerste boek is een thrillerroman en is getiteld Kind 39 (Fiori sopra l'Inferno, 2018), uitgegeven in Italië door Loganesi en in Nederland door Cargo.
De hoofdpersoon van de roman, commissaris Teresa Battaglia, is een personage dat lezers van over de hele wereld met de roman heeft, ook gefascineerd door het mysterieuze verhaal dat zich afspeelt in Friuli, het land van de auteur.
Commissaris Teresa Battaglia verschijnt ook in de volgende romans van Ilaria Tuti: De slapende nimf (Ninfa dormiente, 2019) en Luce della Notte (2021).
In 2020 publiceerde ze Bloemen van steen (Fiore di Pietra), een historische roman die zich afspeelt in de Eerste Wereldoorlog. Het boek is een diepgaand en authentiek verhaal en een daad van liefde voor de bergen.
Sandro Veronesi is een Italiaanse schrijver en journalist, geboren in 1959 in Florence.
In Florence studeerde hij architectuur, maar kort na zijn afstuderen verhuisde hij naar Rome om een carrière als schrijver na te streven.
Zijn debuutboek, Waar Gaat Die Vrolijke Trein Naartoe ("Per dove parte questo treno allegro", 1988), werd onmiddellijk geprezen door critici en publiek.
Daarna schreef hij nog twee romans:
Nauwelijks geraakt ("Gli sfiorati") (1990), waar hij een fantasierijke en verfijnde schrijfstijl laat zien.
Venite, venite B 52, een roman die hem dichter bij Amerikaanse auteurs van de psychedelische cultuur brengt, zoals Thomas Pynchon en Tom Robbins.
Met "Venite, venite B 52" won Sandro Veronesi de Premio Fiesole in 1996.
In de jaren 90 is Sandro Veronesi de auteur van talrijke journalistieke boeken.
Niet alleen dat: hij was tv-presentator van het programma "Magazzini Einstein"; hij richtte een uitgeverij op, Fandango Libri. En hij werkte mee aan de oprichting van de historische webradio Radiogas.
In 2000 won hij de Premio Campiello en de Premio Viareggio met de roman In de ban van mijn vader ("La forza del passato"). Het boek was een internationaal succes. Van de roman is ook een film gemaakt door regisseur Piergiorgio Gay.
In 2005 schreef hij Kalme chaos (Caos calmo), waarmee hij de felbegeerde Premio Strega 2016 won. Ook uit deze roman was een gelijknamige film gebaseerd, die in 2007 in de bioscoop verscheen.
De volgende romans van Sandro Veronesi zijn Troje Brandt ("Brucia Troia", 2007) en Zeldzame aarden ("Terre rare", 2014). Het jaar daarop veranderde hij van uitgever, verliet Bompiani en begon samen te werken met La nave di Teseo.
Met La nave di Teseo publiceerde hij Een God waakt over je ("Un dio ti guarda") in 2016, Blaffende honden ("Cani d'estate") in 2018 en De kolibrie ("Il colibrì") in 2019.
Met De kolibrie won Sandro Veronesi zijn tweede Premio Strega, in 2020.
Sandro Veronesi en Paolo Volponi zijn de enige Italiaanse auteurs die twee edities van de Premio Strega hebben gewonnen.
Elena Ferrante is het pseudoniem dat wordt gebruikt door een schrijfster, of schrijver, van romans die oorspronkelijk in het Italiaans zijn geschreven.
We weten niet veel over de auteur, die al sinds 1992 actief is. We weten alleen wat ze zelf op de achterkant van haar boeken schrijft: ze werd geboren in Napels op 15 april 1943. Er zijn geen foto's van haar, alleen vermoedens over haar identiteit.
De boeken van Elena Ferrante worden zeer gewaardeerd in Italië en in het buitenland.
Haar eerste roman, Kwellende liefde (L'amore molesto, in de Italiaanse editie), die in 1992 in Italië werd gepubliceerd, was meteen een succes. Met dit werk won de auteur de Procida-Isola Award van Arturo-Elsa Morante, en werd genomineerd voor de Strega Award. Van de roman is ook een film (Nasty Love) gemaakt onder regie van regisseur Mario Martone.
In 2006 schreef Elena Ferrante De verborgen Dochter (La figlia oscura), een korte maar zeer intense roman over het moederschap en over de conflictueuze relatie tussen de hoofdpersoon en de traditionele cultuur van haar oorsprong. Er is onlangs een film gemaakt van het boek, The Lost Daughter, geproduceerd door Netflix en opgenomen door regisseuse Maggie Gyllenhaal en gepresenteerd op het 78e Filmfestival van Venetië.
Elena Ferrante wordt bekend bij het internationale publiek dankzij de quadrilogie gewijd aan De geniale vriendin, een verzameling van vier boeken die in Nederland bekend staat als De Napolitaanse romans.
De geniale vriendin (L'amica geniale in de Italiaanse editie)
De nieuwe achternaam (Storia del nuovo cognome)
Wie vlucht en wie blijft (Storia di chi fugge e di chi resta)
Het verhaal van het verloren kind (Storia della bambina perduta)
In het autobiografische boek Frantumaglia, een geschreven leven, gepubliceerd in 2003, vertelt Ferrante over haar ervaring als schrijfster en publiceert zij de correspondentie met haar uitgeverij.
Zo legt zij uit dat de naam Elena Ferrante een verwijzing is naar Else Morante, een van haar favoriete auteurs. In het boek geeft zij uitleg over de redenen waarom zij zich verschuilt achter een pseudoniem.
Dit maakte geen einde aan het herladen van de echte identiteit van de schrijver.
In 2016 werd een gecoördineerd onderzoek georganiseerd tussen de Italiaanse krant "Il Sole 24 Ore", het Amerikaanse tijdschrift New York Review of Books, de Duitse krant Frankfurter Allgemeine Zeitung en de Franse site Mediapart.
Het onderzoek komt op de naam van Anita Raja, een Duits vertaler die in Napels woont, en getrouwd is met de schrijver Domenico Starnone.
Het is bekend dat Anita Raja samenwerkte met Edizioni e/o, en dat zij de serie Collana degli Azzurri coördineerde, waaronder Elena Ferrante's eerste boek, Kwellende liefde (L'amore molesto).
De kranten deden wat in het Italiaans, maar misschien ook in het Nederlands, "rommelen in de vuilnisbak" wordt genoemd.
Het onderzoek controleerde de verdiensten die de vertaler en de schrijver hadden aangegeven in de jaren voor en na het grote succes van De geniale vriendin.
Anita Raja en Edizioni e/o hebben dit nooit bevestigd of ontkend. In het publieke debat dat daarop volgde, steunden de fans van Elena Ferrante het recht op privacy van de schrijfster.
De geniale vriendin
De nieuwe achternaam
Wie vlucht en wie blijft
Het verhaal van het verloren kind
De verborgen dochter
Het leugenachtige leven van volwassenen
In de marge
Alessandro Baricco is een Italiaanse schrijver en auteur van toneelstukken, een van de meest geliefde in Italië sinds zijn eerste literaire successen in de jaren 90.
Baricco werd geboren in Turijn in 1958. Hij groeide op in de Piemontese stad, waar hij erg aan gehecht is. In Turijn richtte hij in 1994 ook de Holden School voor schrijven en storytelling op, waarvan hij ook de directeur is.
Alessandro Baricco studeerde af in Filosofie met een scriptie over Esthetiek, besproken met de filosoof Gianni Vattimo.
Zijn carrière als romanschrijver begon in 1991 met het boek "Castelli di Rabbia". Met dit werk wint Baricco de Prix Médicis étranger.
In 1993 publiceerde hij de roman Oceaan van een zee (Oceano mare de Italiaanse editie), een van zijn meest populaire boeken.
Baricco is niet alleen een schrijver van boeken, maar hij is ook beroemd als theaterauteur. Een theatraal werk is het beroemde Novecento. A monologue, uitgebracht in 1994. Dit werk heeft grote internationale successen behaald. In 1998 maakte regisseur Giuseppe Tornatore een film van de roman: The Legend of 1900 (La leggenda del pianista sull’oceano).
Andere zeer beroemde romans die Alessandro Baricco schreef zijn Zijde (Seta, 1996), City (1998) en Zonder bloed (Senza Sangue, 2002). Dit zijn tevens de laatste boeken die de auteur in Italië publiceert bij uitgeverij Rizzoli.
In de jaren 2000 begon hij zijn samenwerking met een andere grote Italiaanse uitgeverij, Feltrinelli. Het eerste werk dat met Feltrinelli is gepubliceerd, is De Ilias van Homerus Omero, Iliade, 2004), een herschrijving en prozabewerking van de Ilias van Homerus.
Net als andere werken van Alessandro Baricco was ook dit werk geliefd bij het publiek, maar bekritiseerd door degenen die tot dan toe de klassiekers van Homerus hadden vertaald.
In een interview sprak Alessandro Baricco over zijn voorkeur voor lezen op papier in plaats van op internet.
Op het web, zegt Baricco, is iedereen vrij om de links te volgen die hij wil en zo zijn eigen reis te bepalen. Een boek lezen, zonder links, is volgens Baricco boeiender omdat het is als het volgen van het verhaal van een persoon (de schrijver) en aandacht schenken aan de dingen die de schrijver heeft opgemerkt. Deze manier van lezen is volgens Baricco boeiender en spannender.
Margaret Mazzantini werd niet in Italië geboren, maar in Dublin, in 1961. Ze is de dochter van de schrijver Carlo Mazzantini en de Ierse schilder Anne Donnelly.
Haar familie verhuisde en vestigde zich in Tivoli, in de buurt van Rome, toen Margaret nog klein was.
In Rome behaalde Margaret in 1982 het diploma van de Nationale Academie voor Dramatische Kunst.
Gepassioneerd door theater, maakte ze haar debuut in de theatrale weergave van Goethe's tragedie Iphigenia in Tauris.
Dankzij haar vertolking in de rol van Iphigenia, waarin haar talent zichtbaar is, kreeg Margaret al snel bekendheid.
In 1987 ontmoette Margaret Mazzantini de Italiaanse regisseur Sergio Castellitto: de twee worden verliefd en besluiten te trouwen.
Margaret Mazzantini zei dat ze dankzij haar man Castellitto haar liefde voor schrijven ontdekte.
Mazzantini en Castellitto hebben vier kinderen. We spraken over de oudste, Pietro Castellitto, in onze sectie van Italiaanse films. Pietro is de regisseur van The Predators en speelde als acteur in Freaks Out.
Margaret Mazzantini maakte haar debuut als schrijfster in 1994 met de roman Het zinken teiltje (Il catino di Zinco in de Italiaanse editie). Het boek is een groot succes en geliefd bij zowel het publiek als de critici.
In 2001 kwam zijn meesterwerk uit: Ga niet weg (Non ti muovere), gepubliceerd in Italië door Mondadori.
Met dit boek wint de schrijver de Grinzane-Cavour prijs en de internationale Madeleine Zepter prijs voor het beste Europese boek.
Ga niet weg heeft meer dan twee miljoen exemplaren verkocht en is vertaald in meer dan 30 talen. Dankzij Ga niet weg won Margaret Mazzantini in 2002 ook de Strega prijs.
Margaret Mazzantini was ook de winnaar van de Campiello prijs in 2009, dankzij de roman Ter Wereld Gekomen (Venuto al mondo).
Schittering
(Splendore), 2014
Donato Carrisi is een Italiaanse schrijver, journalist en regisseur. Hij is geboren in 1973 in de provincie Taranto, in regio Puglia.
Zoals ook uit zijn boeken blijkt, is Carrisi afgestudeerd in de Rechten met een specialisatie in criminologie en gedragswetenschappen.
Naast een van de bekendste schrijvers van moderne Italiaanse romans, was Carrisi journalist voor de krant Il Corriere della Sera, werkte hij als scenarioschrijver met de film La ragazza nella nebbia (The Girl in the Fog), en sinds 2018 is hij is docent "Genreschrijven: thriller, noir, mysterie, mysterie" aan de IULM universiteit in Milaan.
In een interview met Sky Cinema zei Donato Carrisi dat hij als tiener met de mysterieschrijver Agatha Christie sprak tijdens een seance. Hij is ervan overtuigd dat vanaf dat moment de geest van Agatha Christie hem nooit meer heeft verlaten.
Donato Carrisi is niet alleen schrijver, hij is ook regisseur.
In 2017 was hij zowel regisseur als scenarioschrijver van de film gebaseerd op de roman La ragazza nella nebbia (The Girl in the Fog). In de film spelen internationaal bekende acteurs zoals Jean Reno en Toni Servillo. Met deze film won Carrisi in 2018 een David di Donatello.
In 2019 was hij regisseur en scenarioschrijver van een andere film gebaseerd op een van zijn romans, "De man van het labyrint". In de cast Toni Servillo, Valentina Bellè en Dustin Hoffman.
In Italië worden alle boeken van Donato Carrisi uitgegeven door uitgeverij Longanesi. Carrisi's eerste roman verscheen in 2009.
Into the Labyrinth
(L'uomo del labirinto), 2017
The Girl in the Fog
(La Ragazza nella Nebbia), 2015
The Hunter of the Dark
(Il Cacciatore del Buio), 2014
The Vanished Ones
(L'ipotesi del male), 2013
Het Tribunaal van de Ziel
(Il tribunale delle anime), 2011
De Souffleur
(Il suggeritore), 2009
Primo Levi is een Italiaanse 20e-eeuws schrijver en chemicus, geboren in 1919 in Turijn.
Zijn geschriften zijn een van de belangrijkste directe getuigenissen over de verschrikkingen van de nazi-deportaties.
Primo Levi, van Joodse afkomst, beleefde de verschrikkelijke ervaring van het concentratiekamp.
Hij is vooral bekend van de boeken Is dit een mens en Het respijt, waarmee de auteur het historische geheugen wil doorgeven.
Zijn woorden in een interview na de publicatie van Is dit een mens zijn beroemd: Ik draag mijn steentje bij om te voorkomen dat die verschrikkingen nog een keer gebeuren.
Ik ben een Italiaan uit Lombardije, in de buurt van het Gardameer. In Italië werkte ik in de toerisme en reissector. Mijn talenkennis bracht me naar Nederland, waar ik werkzaam ben in de communicatiesector.
Op Alle Italiaanse schrijf ik over mijn passies, zoals Italiaanse films en literatuur, terwijl ik mijn Nederlands oefen.
