Samenvatting
De nieuwe achternaam vertelt het leven van de twee vrienden Lila en Elena, en van de personages die de wijk Gianturco van Napels bevolken, van 1961 tot 1968.
Nogmaals, aan het einde van het boek blijft het verhaal hangen, waardoor de lezer wacht op het derde hoofdstuk van de Geniale serie.
De nieuwe achternaam begint waar de eerste roman eindigde: met de verrassende komst van de gebroeders Solara op Lila's bruiloft.
Opnieuw beginnen met lezen is dan ook heel eenvoudig: al na drie pagina's weet je wat er daarna gebeurt.
De nieuwe achternaam is die van Lila, een achternaam die ze heeft overgenomen van haar man Stefano Carracci met wie ze op haar zestiende trouwt.
Met het huwelijk lijkt Lila tevreden. Allereerst werd ze rijk: ze pronkt met elegante kleding, ze is mooi en ze staat zelfs nog meer in het middelpunt van het verhaal - waarvan Elena de verteller is.
Het Napolitaanse dialect
In de Italiaanse versie van de Napolitaanse romans gebruiken de personages enkele uitdrukkingen van het Napolitaanse dialect.
In de boeken is het dialect echter beperkt tot korte uitdrukkingen; en het wordt gebruikt door de auteur Elena Ferrante om ons eraan te herinneren dat het verhaal zich afspeelt in Napels, met de cultuur en levensstijl van de mensen uit die stad.
Het dialect wordt niet veel gebruikt omdat het geen geschikte taal is voor de manier waarop de verteller, Elena, het verhaal van het boek beschrijft.
In de televisieserie spreken de personages daarentegen veel in het Napolitaanse dialect. Het gebruik van het dialect maakt de karakters authentieker, benadrukt hun expressiviteit, hun gevoelens en brengt hun emoties beter over.
De relatie tussen de twee vrienden
Wanneer Lila met Stefano Carracci trouwt, is dit het eerste moment waarop de paden van de twee vrienden zich scheiden, met de intrede in het volwassen leven.
In de meeste recensies van De geniale vriendin wordt de relatie tussen Lila en Elena geprezen om zijn onlosmakelijke kracht.
Maar in dit tweede boek wordt hun relatie complex. En het is een relatie die uit veel gevoelens bestaat, liefde maar ook afgunst, het gevoel van wraak. Elk voelt dat ze iets moeten bewijzen aan de ander.
Aan het begin van het boek geeft Lila Elena een doos met acht notitieboekjes erin.
In de notitieboekjes staat, samen met de schrijfoefeningen, het verhaal met de gebeurtenissen en emoties van zijn kindertijd en adolescentie. Dezelfde die worden verteld in de eerste van De Napolitaanse romans.
Lila geeft haar geschriften aan haar vriendin uit angst dat haar man ze zal vinden.
Elena neemt ze mee en vernietigt ze, na ze gelezen te hebben, zo groot is haar minderwaardigheidsgevoel jegens haar vriendin Lila.
Lila heeft er spijt van dat ze haar studie niet heeft kunnen voortzetten zoals haar vriendin. Soms probeert ze haar te imiteren, zoals wanneer ze een cultureel stimulerende relatie zoekt met Nino Sarratore.
Aan de andere kant voelt Elena zich aangetrokken tot Lila's opstandigheid en haar ontremming. Elena denkt dat Lila om deze reden een affaire heeft met Nino, de jongen van wie ze altijd heeft gehouden. En het is uit wraak jegens haar vriend dat ze toegeeft aan Nino's vader, Donato Sarratore.
Dit rollenspel is door de hele roman aanwezig, als een spiegel: Elena tegen Lila, vriendschap, aantrekkingskracht maar ook jaloezie en afgunst. In dit spel is Lila altijd het personage dat de balans creëert en vernietigt.
De schrijfstijl
In deze tweede roman, meer dan in De geniale vriendin, lijkt het erop dat de Napolitaanse romans in werkelijkheid één groot boek zijn dat in vier delen is verdeeld om meer winst voor de uitgever te behalen.
Dit is een van de meest voorkomende kritieken die in Italië zijn geuit na de eerste De geniale vriendin.
In De geniale vriendin ligt het tempo van de vertelling zelfs hoger. Een van de meest gewaardeerde kenmerken van Elena Ferrante is het vermogen om te synthetiseren, het vermogen om te communiceren met effectieve en gerichte woorden.
In plaats daarvan is er in De nieuwe achternaam een neiging om gebeurtenissen te verlengen, een neiging die vooral in sommige delen van het boek aanwezig is, en die opzettelijk kan lijken.