Laatst bijgewerkt op 31 januari 2025
Sbrisolona, «kruimelig» in het dialect van Noord-Italië, waar deze taart typisch is. Sommigen vergelijken het met kruimeldeeg, maar naast bloem, eieren en boter bevat het ook amandelen en maïsmeel. Plus de aroma's die het speciaal maken. Wij bereiden het stap voor stap: het is heel makkelijk!
Volgens velen komt de Sbrisolona oorspronkelijk uit Mantua, in Lombardije, maar het is een taart dat je vaak vers in de bakkerij kunt vinden in veel regio's in Noord-Italië, zoals Emilia Romagna en Veneto.
De naam «sbrisolona» komt uit het dialect en betekent «kruimelig» (🔊 briciole zijn de kruimels in het Italiaans). Het verwijst naar de karakteristieke consistentie van dit dessert, dat gemakkelijk kruimelt.
Een recht stuk kun je nauwelijks afsnijden, zo erg zelfs dat we het traditioneel met onze handen breken.
Het deeg wordt knapperig dankzij de mix van meelsoorten, zowel tarwe als maïs, en de amandelen, zowel gehakt als heel.
Je kunt alle ingrediënten gemakkelijk vinden in de supermarkt in Nederland.
Voordat ze het eten, bevochtigen fijnproevers de cake traditioneel met grappa of een anijslikeur, om hem zachter en op smaak te brengen.
Zeer eenvoudig te bereiden en heerlijk om op elk moment van de dag van te genieten.
Om de klassieke kruimelige consistentie van deze taart te verkrijgen, gebruiken we zowel patent tarwebloem als fioretto maïsmeel.
De hoeveelheden ingrediënten in het traditionele recept zijn één deel tarwebloem, één deel maïsmeel en één deel suiker.
De hoeveelheid boter die we toevoegen, bepaalt hoe hard de taart wordt; hoe meer boter, hoe zachter.
We mengen dit met ongebrande amandelen, die we fijnhakken zonder ze te pellen, en binden het geheel aan met een eidooier.
De Sbrisolona krijgt een verfijndere smaak als je er de geraspte schil van een citroen aan toevoegt; en misschien twee theelepels bitter amandelextract, wat de typische smaak van amaretto is.
In dit recept gebruiken we ongebrande amandelen en verwijderen we het velletje niet.
Wij gebruiken 120 g: 100 fijngehakt in het deeg, en de rest om de taart te versieren.
Wij gebruiken geel maïsmeel van soort Fioretto, een fijnkorrelig meel dat geschikt is voor koekjes. Ook hier in Nederland vinden we het gewoon in de supermarkt.
Net als veel andere Italiaanse taarten krijgt de Sbrisolona een extra smaakboost als je geraspte citroenschil aan het mengsel toevoegt. Terwijl het in Italië gemakkelijk is om citroenen met eetbare schil te vinden, en dus onbehandeld, is het hier in Nederland een stuk lastiger.
Nog een tip: het originele recept van Sbrisolona heeft de smaak van bittere amandelen, waarvan je het extract kunt vinden in biologische winkels. Het is hetzelfde extract dat we gebruiken voor Amaretto likeur en Amaretti koekjes.
Om de amandelen met schil fijn te hakken, heb je een hakmolen nodig.
Dan een mengcom en een spatel om te mengen, maar je kunt ook met de hand kneden.
Wij gebruiken een Ø 20 cm bakvorm, wat relatief klein is. Omdat de ingrediënten in het recept allemaal een 1:1 verhouding hebben, kun je de hoeveelheden eenvoudig vergroten of verkleinen als je een grotere bakvorm gebruikt.
Met een taartvorm van 20 cm krijgen we ongeveer 8 porties.
Maal 100 g amandelen met een hakmolen tot meel. Om de sbrisolona te maken, verwijderen we het velletje van de amandelen niet.
👉 Houd 20 gram amandelen apart als decoratie voor de taart.
Doe de gehakte amandelen in een mengkom en voeg alle andere poeders toe: de patentbloem, het maïsmeel, de suiker en de vanillesuiker. Meng ze met een spatel.
Voeg vervolgens de eidooier en de koude boter, in stukjes verdeeld, toe.
Voeg eventueel ook de geraspte eetbare schil van een citroen toe en meng alles met een spatel.
Je krijgt een homogeen maar zeer kruimelig mengsel.
Verwarm de oven voor op 170 °C.
Giet het mengsel in de taartvorm en verdeel het gelijkmatig.
Voeg de hele, ongepelde amandelen die je apart hebt gehouden, toe aan het oppervlak van het deeg.
Bak op de hetelucht-stand op 170 °C gedurende 35 minuten, in het midden van de oven. De taart is klaar als hij licht goudbruin is aan de buitenkant.
Het is normaal dat de kruimels op het oppervlak van de taart gemakkelijk loslaten, net zoals het moeilijk zal zijn om een perfect recht plakje af te snijden: dit is precies waarom we het sbrisolona noemen.
We verdelen de sbrisolona met onze handen, ook omdat het moeilijk is om een rechte lijn te snijden.
Voordat we een plakje eten, gieten we er graag een beetje likeur overheen. De anijslikeur die wij maken is bijvoorbeeld perfect 😊 In Italië gebruiken ze Sassolino, een typische likeur uit Sassuolo in de provincie Modena.
In Veneto gebruiken ze overigens grappa, en hier in Nederland de likeur die je het lekkerst vindt. Eet smakelijk!
👉 Je kunt de sbrisolona 4-5 dagen goed afgedekt in een taartdoos bewaren.
De Sbriciolona taart is klaar. 🔊 Buon appetito! 🍪
In het restaurant in Italië, als je klaar bent met eten, vraagt de ober: 🔊 andava tutto bene? (alles goed?)
Ik ben een Italiaan uit Trentino. Ik studeerde filosofie in Padua en werkte vele jaren tussen Milaan en Amsterdam op het gebied van media en cultuur.
Sinds 2021 schrijf ik op Alle Italiaanse om mijn Nederlands te verbeteren; ondertussen deel ik met jullie de gewoonten en tradities van mijn land, en de recepten die ik thuis in Nederland bereid.
